7 maart 2017

Gerard Beerling wint 20-beurten driebanden toernooi

Alle cracks van BC DC Drachten hadden zich ingeschreven voor het 20-beurten driebanden toernooi. Vandaar dat het vooraf voor de 24 deelnemers geen uitgemaakte zaak was wie met de hoofdprijs naar huis zou gaan. Vooraf wees wedstrijdleider Okke Booij de deelnemers op de eigen opgestelde huishoudelijke regels tijdens het toernooi. Ze konden er allemaal mee instemmen. Hij vroeg om rust tijdens het biljarten en vooral bij het wisselen na een afgelopen partij. ‘Want’, zo hij, ‘rumoer en discussies verstoren de concentratie van de deelnemers.’ Daarmee fijntjes aangevend dat een aantal deelnemers alleen kwam voor een prijs en zich daarmee, en nergens anders, willen bezig zijn. Niettemin leek het deels aan dovemans oren gericht. Op een aantal momenten leek het toch wel (weer) een kippenhok.

Hel leuk was dat Frans Paludanus als nieuw lid van de partij was. Hij liet zien uit het goede hout te zijn gesneden met twee keer 8, 14 en 10 caramboles in 20 beurten. Dit was in zijn debuut toernooi goed voor een zesde prijs.

Van de overige deelnemers waren de resultaten nogal wisselend. De beste resultaten werden behaald in het eerste deel van het toernooi. Het was alsof de vermoeidheid was toegeslagen en het tweede deel. Een uitzondering vormde Gerard Beerling, Marten Lieferink, Willem Tjeerdsma, Peter Hoekstra en Sijtze van der Molen met resp. 14, 11, 11, 12 en 18 caramboles in 20 beurten. In de laatste 2 ronden bleken Frans Paludanus (10), Sipke Lindeboom (13), Henk de Vries (12) en Jaap Knol conditioneel in orde te zijn. Ook Jan Bos bleek tot die categorie te behoren met 9 caramboles en een serie van 3. Daarmee maakte hij in 1 beurt 0.817% van zijn te maken caramboles. Het werd daarvoor beloond met procentueel de hoogste serie.

Nee, van constantheid was deze dag geen sprake. Het was goed en slecht. Het leidde veelvuldig tot een aantal melige momenten. Er werd flink gelachen. Dat is gezond, maar voor de ‘broodbiljarters’ nogal hinderlijk. Het was overigens snel weer vergeten. Want na afloop overheerste het gevoel dat het een gezellige dag was geweest, die weer perfect was georganiseerd door de wedstrijdleiders.

De prijswinnaars met de moyenneprogressie:

1. Gerard Beerling, + 63.64%

2. Jan Bos, + 43.05%

3.  Sjouke Kramer, +29.95%

4. Willem Tjeerdsma, + +29.18%

5. Martin Liefrink, +25.52%

6. Frans Paludanus, +25%

7. Sipke Lindeboom, +24%

8. Henk de Vries, + 17.4%

De winnaars: v.l.n.r.: Sjouke Kramer (3), Henk de Vries (8), Sipke Lindeboom (7), Gerard Beerling (kampioen), Martin Liefrink (5), Jan Bos (2), Frans Paludanus (6) en Willem Tjeerdsma (4). Wim Bleize won de prijs van de verloting voor spelers die niet in de prijzen waren gevallen.

(foto: Tjon Afee)

8 november 2016

Joop Wolters wint driebanden toernooi

Mede dankzij de geweldige inzet en voorbereiding van de wedstrijdleiders Okke Booij en Dirk Hettema, ging allemaal op rolletjes tijdens het 20 beurten driebanden toernooi, waarvoor zich 22 leden aanmelden. In 2 groepjes van 6 en 2 van 5 spelers werden door de deelnemers 4 partijen van 20 beurten gespeeld met als handicap hun eerder behaald moyenne. Zo zijn de kansen voor alle deelnemers gelijk. Het kan dus gebeuren dat een speler die 3 caramboles moet maken een tegenstander treft die 9 of 10 caramboles moet maken. Leuk daaraan is dat deelnemers aan elkaar gekoppeld worden die elkaar in de competities niet tegenkomen. Dat is de charme van het toernooi. Zo leert men elkaar beter kennen, en wordt het clubgevoel versterkt.

Denk nou niet dat op zo’n toernooi iedereen lief voor elkaar is. Integendeel, wanneer ze aan stoot zijn kunnen ze elkaars bloed wel drinken. Te meer omdat het vaste prik is dat de winnaars van de dag verrijkt met vleesprijzen naar huis gaan. Dit, en natuurlijk de eer, maakt dat ze allemaal fanatiek van start gaan. Met goede moed ook. Bij binnenkomst zie je al aan de meegebrachte (fiets)tassen dat een aantal deelnemers met veel zelfvertrouwen zich naar de acquit plaats begeven. Maar, o wee, als dan de eerste pogingen meteen stranden, dan is de biljartzaal te klein.

Opvallend dat bij de start van het toernooi het rustig is in de biljartzaal. Iedereen lijkt zich te concentreren op de komende strijd. Maar na de eerste mislukte pogingen is het ook meteen over met de stilte. Die stilte wordt verbroken door allerlei verwensingen (niet representatief genoeg om aan het papier toe te vertrouwen) en gemopper. De ene keer zijn de ballen te glad gepoetst (schandelijk na de inspanningen van Jaap Knol), de airco blaast te hard en wanneer die weer uitgezet wordt, is het weer te warm. Dit leidt af voor de deelnemers. Het resultaat is dat de mopperaars steeds minder gaan presteren.

Maar er zijn uitzonderingen. Er werd in de eerste ronde door een aantal deelnemers fantastische en veel caramboles gemaakt. Genoteerd werden bijvoorbeeld 2 x 10, 14 en 19 caramboles in 20 beurten! Eén van deze producenten liep meteen weg de gang op om zijn prestatie meteen parmantig te melden aan het thuisfront. Wat was de familie blij!

Een bijzonder vermelding is verdiend door Tjon Afee. Hij maakte het verschil met titelkandidaat Martin Liefrink wel heel erg klein. De kleine man maakte 7 caramboles, terwijl Martin blozend moest toezien dat hij bleef steken op een magere 8. Wat een afgang. Of was het een geweldige prestatie van zijn opponent? Laten we het daar maar op het laatste houden.

Natuurlijk waren er ook schlemielen, met producties van 1, 2 en 3 treffers. Het wonderlijke van het driebanden is dat de ene keer wel lukt en het in een andere partij misgaat. Zo maakte de spelers met 19 caramboles in de tweede ronde er maar 4. Dit maakt het spelletje zo leuk. Het niet constante en niet voorspelbare. Dat niet voorspelbare kwam ook in de uitslag tot uiting. Waar je de meer geroutineerde driebandenspelers op de eerste plaatsen zou verwachten kwamen daarvoor, op enkele uitzonderingen na, verrassende namen boven aan de lijst. En onderaan zie je dan logisch de bovenin verwachtte namen. Het maakt zo’n toernooi alleen maar leuker. Het geeft ook aan dat iedereen als winnaar van zo’n toernooi gehuldigd kan worden.

De winnaars met hun punten progressie:

1. Joop Wolters, +2.82

2. Marten Dam, +2

3. Sietze van der Molen, +2

4. Sipke Zuidema, +1.75

5. Martin Liefrink, 1.67

6. Jitze Wijbenga, +1.36

7. Sipke Lindeboom, +1.33

8. Jaap Wieringa, +1.17

1 maart 2016

Hans Veugelers winnaar van driebanden toernooi

Voor het laatste reguliere 20-beurten toernooi driebanden hadden zich 24 deelnemers aangemeld. Dit laatste toernooi geeft aan dat het seizoen al vrij ver gevorderd is. Na deze is er nog 1 afsluitende activiteit: het annoncee toernooi. Het was niet merkbaar dat al weer bijna afscheid werd genomen van weer een seizoen. Alle deelnemers waren goed gemutst. Dat vond zijn weerga tijdens het gehele toernooi. De goede sfeer werd gestimuleerd doordat de wedstrijdleiders die, zoals altijd, alles weer tot in de perfectie hadden voorbereid. Hulde voor deze mannen.

Vanaf de acquitstoot was duidelijk dat een aantal deelnemers gekomen waren voor de (vlees)prijzen. De heren knokten, zonder mededogen voor de tegenstanders, dat het een lieve lust was. Hoge scores konden dan ook niet uitblijven. Maar hoe sneu voor de uitslovers, de hoogste scores werden gemaakt door deelnemers die de olympische gedachte huldigen: meedoen is belangrijker dan winnen. Er waren in de eerste ronde 2 uitzonderingen: Okke Booij en Sijtze van der Molen, met resp. 13 en 16 caramboles in 20 beurten. Bij dit tweetal voegden in de 2e ronde zich ook Martin Liefrink, Albert Hoekstra en Hans Veugelers. De laatste met 17 caramboles!

In die fase begon ook het gemor van diegenen die voor zichzelf hadden benoemd tot de favorieten voor de prijzen. Want ja, arme Peter koffie, het lukte maar niet. Luidruchtig soms maakte hij dit kenbaar aan de medestrijders. Minder goed verging het ook titelkandidaten Jaap Knol, Jan Hovenga, Gerard Beerling, Sipke Lindeboom, Henk de Vries en Hans Hulkenberg.

Maar er kwam in de 3e ronde enig herstel van Henk de Vries (12), Peter Hoekstra (11) en Jan Hovenga (10 car.). In de 4e ronde haalde Gerard Beerling te laat nog even uit met 13 car. Toen was duidelijk dat een flink aantal door zichzelf benoemde favorieten een baaldag hadden en zich gewonnen moesten geven. Al behoorde de uiteindelijke winnaar Hans Veugelers wel tot de hoogste categorie. Okke Booij tekende voor de hoogste serie met 5 caramboles.

Ondanks het minder sterke optreden van de geroutineerde drie-banders, werd het een toernooi dat zich kenmerkte door een prima sfeer. Voor de meesten was het een prachtige dag. Vond ook de wedstrijdleider Okke Booij. Begrijpelijk wanneer je als 2e eindigt!

De uitslag:

1. Hans Veugelers,

2. Okke Booij,

3. Henk de Groot,

4. Sijtze van der Molen,

5. Kees Kooijman,

6. Martin Liefrink,

7. Piet de Haan,

8. Luit van der Velde

3 november 2015

Sipke Zuidema winnaar driebanden toernooi

Het is elke morgen voor de aanvang van een 20-beurten toernooi hetzelfde ritueel. De spelers komen binnen en monsteren meteen de andere aanwezigen. In gedachten zijn ze al bezig met het verdelen (toe-eigenen) van de prijzen later op de dag. Ze doen als het ware aan kansenberekening. Je ziet ze denken, wie en hoeveel van de overige 22 deelnemers kan ik achter me houden. Van hem heb ik niet zoveel te duchten. Het meeste gevaar komt van de echte prijs biljarters. Zo wordt in gedachten alvast de eindstand opgemaakt. Steevast zetten ze zichzelf op een plaats die recht geeft op een vleesprijs.

Maar ja, dan begint wedstrijdleider Okke Booij te vertellen wat hij heeft voorbereid. Er spelen 4 groepen, 2 van 5 en 2 van 6 spelers. En laat nou net diegenen, waarvan gedacht werd dat ze daarvan iets minder te duchten hebben, in zijn groepje zitten. Het vooruitzicht is een rechtstreekse confrontatie. Dat wordt dan toch weer even lastiger.

Afijn, we gaan van start. De eerste caramboles worden gemist en nog eens gemist. Je ziet dat de verwachtingen na zo'n 10 beurten alweer worden bijgesteld. Degene waarvan weinig te duchten viel, gaat als een speer. En....de eigen prestatie valt toch wat tegen. Plotseling wijzigt het beeld dat men in gedachten had. De spelers met de hoogste verwachtingen falen, terwijl de spelers die in eerste instantie al vooraf werden afgeschreven plotseling de sterren van de hemel spelen. Het gehele verwachtingspatroon valt in duigen. Maar ja, ze moeten verder.

Na de eerste ronden komt er al enige tekening in de strijd. Je ziet de fanatieksten nerveus rond dralen, de klokken in de gaten houden, zich hiervan met een teleurgestelde blik afwenden, naar de toiletten lopen, naar de computer en dan constateren dat het hun dag niet is. De kopjes gaan al wat hangen. 'Ik kan er ook niets aandoen. Ik krijg alleen maar onmaakbare ballen en het klost allemaal. Er is er geen een die zoveel pech heeft.' Naarmate het toernooi vordert wordt zichtbaar dat het kaf van het koren wordt gescheiden. Dan blijkt dat het kaf koren is geworden het koren tot kaf is gedevalueerd. Eén grote ellende.

Een aantal spelers is meer met zichzelf bezig. Je hoort ze amper, knikken goedkeurend als ze weer een carambole maken. Onverstoorbaar rijgen ze carambole aan carambole. Ze stellen zich summier op. 'Nou wil ik even bij de grootmeesters zien.' Of: 'Kijken of ik nog wat leren kan.' Vergenoegd kijken ze naar mislukte caramboles. In hun vuistje lachend over zoveel onkunde. Dat zijn de spelers die aan het eind van de dag de prijzen in ontvangst mogen nemen. Wat zou het leuk om op zo’n moment de mening te polsen van de spelers die aanvankelijk hoge verwachtingen hadden, maar op een zijspoor zijn gerangeerd.

Het is elk toernooi hetzelfde. Er gebeurt altijd iets onverwachts. Elke keer weer eindigen spelers op een hoge positie waarvan je dit niet zou verwachten, terwijl ook elke keer weer reputaties sneuvelen.

Leuk is ook dat nieuwe leden zich manifesteren. Dit keer was het Gerard Baars die flink aan de boom schudde. Hij eindigde op een keurige 3e plaats. Verrassend was de toernooizege van Sipke Zuidema. En zat er dan geen brood biljarter bij de prijswinnaars? Jawel, good old Gerben Groenwoud was de hele dag rustig. Hij dacht laat ze maar kletsen. De 2e prijs was zijn beloning.

De hoogste serie werd gemaakt door Jan Hovenga met 7 caramboles. Peter Hoekstra maakte in 1 ronde van 20 beurten 20 caramboles. Hij maakte een serie van 6 caramboles en scoorde daarmee het hoogste gemiddelde.